1.2 Poliüretan çark

Poliüretan çark kapağı, sadece ham maddelerin sentezlenmesiyle elde edilen bir elastomerden oluşur. Poliüretanlar, nispeten düşük viskozite ile sıvı halde tutan sıcaklığa öncen ısıtılmış olan iki farklı bileşik ailesine ait (Di-izosiyanatlar ve Polialkoller) iki bileşenin karıştırılmasıyla tetiklenen polimerizasyon reaksiyonundan elde edilen kimyasal bileşiklerdir. Genelde elastomer poliüretanlar herhangi bir ek mineral yükü barındırmaz. Reaktif karışım,metal veya plastik merkezleri bulunan ısıtılmış kalıpların içine dökülmüştür veya enjekte edilmiştir. Kalıp ve çarkın merkez gövdesinin sıcaklığı sayesinde poliüretan, çarkın merkez gövdesinin zemini üzerinde bulunabilecek herhangi bir yapışkana kimyasal olarak bağlıyken bile polimerizasyon reaksiyonu poliüretan içerisinde tamamlanabilir.

Kalıplanmış poliüretan artık erimez durumdadır, orta derecede yüksek sertliğine ve basınç ve çekme dayanımına ek olarak son derece iyi elastik özellikleri bulunmaktadır.

Enjekte poliüretan kalıplandıktan sonra bile eriyebilir durumdadır; genel olarak vasat elastik özelliklere sahiptir fakat kalıplanmış poliüretan sayesinde son derece üstün sertliğe sahiptir.

Aşağıdakiler poliüretanın ana fiziksel mekanik özelliklerin bazılarıdır (her bir özelliğin tanımı için parametrenin hemen yanında gösterilen standartlara bakınız):

sertlik UNI EN ISO 868:1999; ASTM D 2240-2004
spesifik yoğunluk UNI 7092:1972; ISO 2781:1988
darbe dayanımı UNI 7716:2000; ISO 4662:1986
aşınma kaybı UNI 9185:1988; DIN 53516:1987
nihai çekme gerilimi UNI 6065:2001; ISO 37:1994; ASTM D 412c-1998
nihai uzama UNI 6065:2001; ISO 37:1994; ASTM D 412c-1998
yırtılma direnci UNI 4914:1987; ASTM D 624b-2000
kompresyon takımı UNI ISO 815:2001